Blog |
||
Afscheid nemen
30-12-2017
Deze week nemen we afscheid van Joke, mijn schoonmoeder. 87 jaar heeft ze mogen worden voor ze het tijdelijke inwisselde tegen het eeuwige. Van haar leven heb ik 25 jaar mee mogen maken, zij het op afstand. En nu mogen we ons voorbereiden op het definitieve afscheid. Zaken worden geregeld, teksten geschreven en muziek uitgezocht. Met name dit laatste geeft voor mij altijd een bijzonder tintje aan een afscheid. Hoe zeg in vier minuten wat je nog wilde zeggen of hoe je iemand wilt herinneren. En er is geen generale repetitie. Het moet in één keer goed gaan.
Gelukkig regelen haar dochters het veelal zelf. Ik kijk toe vanaf de zijlijn, hoogstens af en toe iets soufflerend. Groter hoeft mijn rol ook niet te zijn. Ik keer in deze dagen liever naar binnen en registreer mijn eigen emoties. Want bij elk afscheid neem je zelf ook weer afscheid. Keer je in gedachten terug naar belangrijke momenten in je leven. Naar mensen die je eerder zijn ontvallen of zaken die je los hebt moeten laten. En daarmee verbijt je je eigen pijn. In mijn geval voel ik vooral dat ik met mijn eigen proces worstel. Naast dat ik in mijn leven al meermaals afscheid heb moeten nemen van mensen die me dierbaar waren, staan de laatste jaren vooral in het teken van loslaten. Steeds vaker moet ik constateren dat ik dingen niet meer kan doen, of dat het moeilijker wordt om ergens te komen of aan mee te doen. Langzaamaan keer ik zo meer naar binnen. Haal ik mijn plezier en voldoening uit andere zaken dan voorheen. Het maakt me niet minder tevreden, maar ik verleg stiekem mijn prioriteiten. Het maakt me een ander mens, bewuster van het leven. En in dit geval ook van de dood…. Bekeken: 682, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst |
||
© Marcel Kanters |