Blog

Intro | Over mij | Coaching | Verhalen | Marcel vertelt | Recepten | Contact
Hoop
30-11-2016
Eenzame opsluiting voelt een beetje als een retraite. Ik heb volop de tijd om alles wat me bezighoudt rustig te overwegen. Zo heb ik de afgelopen dagen veel nagedacht over de behandeling waar ik nu mee bezig ben en wat dit betekent voor mijn toekomst. Ik kwam erachter dat ik daarbij hinkte op twee gedachten; hoop en verwachtingen. En deze twee zijn absoluut niet met elkaar te vergelijken.

Hoop heb je als je niet zeker bent van de uitslag of als je er geen invloed op hebt. We spelen bijvoorbeeld al jaren mee met de postcodeloterij en Yvonne hoopt nog steeds dat ze op een dag binnenloopt. Of de nationale hoop dat ons Oranje nog eens kampioen wordt. Ik verwacht er niet veel van.

Iets verwachten doe je als je zeker bent van iets of jezelf, bijvoorbeeld als de kinderen weer eens roepen dat ze 'vast een tien hebben gehaald'. Of als iets statistisch gezien vrij zeker is. We landen zondag om 15.10 uur op Schiphol (op basis van de gemiddelde vluchtduur van de laatste 1000 lijnvluchten).

Ik heb hoop dat mijn behandeling aanslaat en mijn MS is stopgezet. Een slagingspercentage van 80 is voor mij voldoende om de zon te zien schijnen. Maar verwachten dat het ook allemaal gelukt is, durf ik niet. Dan is 20 procent te veel. Dus zal ik nog lang geduld moeten hebben. Over een jaar weet ik meer, als dan de symptomen niet zijn verergerd, is de kans groot dat de behandeling aangeslagen is.

Tot die tijd? Blijven hopen ...
Bekeken: 685, Reacties: 0
Reacties
reageren

Nog geen reacties geplaatst
© Marcel Kanters
';
';
×