Top 500
Muzikale herinnering van: Simone Slegers
13-10-2021
Voetbal of zingen? Voor die keuze heeft ze lang gestaan. Uiteindelijk is de bal richting het zingen gerold. In gesprek met Simone Slegers, één van de solisten tijdens de Boekelse Top 500 live op 18 december.
“Tot mijn 30ste heb ik op redelijk hoog niveau gevoetbald. Dat ik kon zingen heb ik eigenlijk bij toeval ontdekt. Toen ik een jaar of 20 was ging ik met mijn vrienden op stap en kwamen uit bij een karaoke-wedstrijd. Iedereen deed mee voor de grap, zo ook ik. Ik zong het nummer van Anita Meijer, Why tell me why. En tot mijn stomme verbazing won ik ook nog. Dus de week erop moest ik terugkomen voor de finale en won ik weer. En daarmee mocht ik naar de Brabantse kampioenschappen. Toen ik ook die weer gewonnen had kwam ik thuis en riep mijn vader vol verbazing: “Jij? Jij kunt toch helemaal niet zingen?” Toen ik ook nog de Zuid Nederlandse kampioenschappen had gewonnen, en daardoor met Dana Winner mocht optreden tijdens het programma van Gerard Joling “Zing met me mee”, ben ik pas na gaan denken wat ik wilde. Ik ben zanglessen gaan volgen en met die klas mochten we op het eind laten horen wat we geleerd hadden. Met mijn vader en mijn zus in het publiek bracht ik het Avé Maria ten gehore. En dat was ook meteen mijn mooiste en emotioneelste moment op muzikaal gebied. Mijn vader kon zijn tranen niet bedwingen tijdens mijn lied en zei daarna; “Wow, dit had ik nooit verwacht. Jij kan het mooist zingen van ons allemaal”. Hij vond het zo mooi, zo ontroerend en deed hem denken aan zijn eigen zangcarrière en helaas ook omdat mijn moeder me nog nooit heeft horen zingen vanwege haar te vroege overlijden.
Daarna is het allemaal heel snel gedaan. Ik begon met zingen in een bandje, Expression. Daarmee traden we bijna 150 keer per jaar op. Het was een intensieve periode, zeker als je bedenkt dat ik ook nog hoofdklasse voetbalde. En zo ben ik langzaam aan in het zingen van bruiloften en feestpartijen gerold. Na een oproep in het Boekels Weekblad ben ik als zangeres in aanraking gekomen met The Sense. En in het verlengde daarvan we zijn met een aantal Boekelse mensen de band Impact gestart. Daarnaast werd het zingen op bruiloften alleen maar meer, zodat ik na de geboorte van mijn eerste kind de keuze heb gemaakt om te stoppen met werken om me helemaal op mijn zangcarrière te richten. Ik zing nu ook veel uitvaarten, wat ik heel dankbaar vind om te doen. Ook op Boecult heb ik meermaals opgetreden en ben zelfs een keer ingevallen toen Nielson zijn stem kwijt was. Last minute mocht ik toen, in zijn plek, een vol Agathaplein toezingen, schitterend! Musicals, operettes, studiowerk en Boekel 700, het is teveel om op te noemen wat ik allemaal heb gedaan. En een belangrijke die ik bijna vergeet is het zingen in zorginstellingen. Samen met ouderen liedjes van vroeger ophalen. Elke keer weer een feest om te doen!”
Als ik Simone vraag naar haar favoriete nummer voor de Boekelse Top 500 benoemt ze “The Family Tree” van Venice. “Prachtig hoe in dit nummer wordt gezongen; “the family tree will allways grow”. Daarmee staat het nummer ook symbool voor mijn eigen familie. We hebben het nummer gedraaid tijdens het afscheid van ons pap en staat voor mij voor de kracht van de familieband”!
“Tot mijn 30ste heb ik op redelijk hoog niveau gevoetbald. Dat ik kon zingen heb ik eigenlijk bij toeval ontdekt. Toen ik een jaar of 20 was ging ik met mijn vrienden op stap en kwamen uit bij een karaoke-wedstrijd. Iedereen deed mee voor de grap, zo ook ik. Ik zong het nummer van Anita Meijer, Why tell me why. En tot mijn stomme verbazing won ik ook nog. Dus de week erop moest ik terugkomen voor de finale en won ik weer. En daarmee mocht ik naar de Brabantse kampioenschappen. Toen ik ook die weer gewonnen had kwam ik thuis en riep mijn vader vol verbazing: “Jij? Jij kunt toch helemaal niet zingen?” Toen ik ook nog de Zuid Nederlandse kampioenschappen had gewonnen, en daardoor met Dana Winner mocht optreden tijdens het programma van Gerard Joling “Zing met me mee”, ben ik pas na gaan denken wat ik wilde. Ik ben zanglessen gaan volgen en met die klas mochten we op het eind laten horen wat we geleerd hadden. Met mijn vader en mijn zus in het publiek bracht ik het Avé Maria ten gehore. En dat was ook meteen mijn mooiste en emotioneelste moment op muzikaal gebied. Mijn vader kon zijn tranen niet bedwingen tijdens mijn lied en zei daarna; “Wow, dit had ik nooit verwacht. Jij kan het mooist zingen van ons allemaal”. Hij vond het zo mooi, zo ontroerend en deed hem denken aan zijn eigen zangcarrière en helaas ook omdat mijn moeder me nog nooit heeft horen zingen vanwege haar te vroege overlijden.
Daarna is het allemaal heel snel gedaan. Ik begon met zingen in een bandje, Expression. Daarmee traden we bijna 150 keer per jaar op. Het was een intensieve periode, zeker als je bedenkt dat ik ook nog hoofdklasse voetbalde. En zo ben ik langzaam aan in het zingen van bruiloften en feestpartijen gerold. Na een oproep in het Boekels Weekblad ben ik als zangeres in aanraking gekomen met The Sense. En in het verlengde daarvan we zijn met een aantal Boekelse mensen de band Impact gestart. Daarnaast werd het zingen op bruiloften alleen maar meer, zodat ik na de geboorte van mijn eerste kind de keuze heb gemaakt om te stoppen met werken om me helemaal op mijn zangcarrière te richten. Ik zing nu ook veel uitvaarten, wat ik heel dankbaar vind om te doen. Ook op Boecult heb ik meermaals opgetreden en ben zelfs een keer ingevallen toen Nielson zijn stem kwijt was. Last minute mocht ik toen, in zijn plek, een vol Agathaplein toezingen, schitterend! Musicals, operettes, studiowerk en Boekel 700, het is teveel om op te noemen wat ik allemaal heb gedaan. En een belangrijke die ik bijna vergeet is het zingen in zorginstellingen. Samen met ouderen liedjes van vroeger ophalen. Elke keer weer een feest om te doen!”
Als ik Simone vraag naar haar favoriete nummer voor de Boekelse Top 500 benoemt ze “The Family Tree” van Venice. “Prachtig hoe in dit nummer wordt gezongen; “the family tree will allways grow”. Daarmee staat het nummer ook symbool voor mijn eigen familie. We hebben het nummer gedraaid tijdens het afscheid van ons pap en staat voor mij voor de kracht van de familieband”!
Bekeken: 469, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst