Blog
Zwemmen
27-04-2024
Ik was als kind nooit een echte waterrat. Komt waarschijnlijk omdat ik mijn hele lagere-schooltijd heb getobt met oorontstekingen. Ik geloof dat ik tijdens het schoolzwemmen de halve bibliotheek heb uitgelezen en weinig water heb gezien. Mijn eerste diploma haalde ik pas toen ik een jaar of twaalf was. Gelukkig bestonden die rare zwempakjes met ingebouwde drijvers toen nog niet.
En net zoals in het "echte leven" heb ik diverse fasen doorlopen in het water. Begin voortgezet onderwijs zwommen we vooral in het kanaal, wat destijds overigens minder schoon was dan het nu is. Later werd dat Hemelrijk, waar je toen nog gewoon over het hek kon klimmen.
Toen ik goed en wel twintig was gingen we op zondagochtend vaak zwemmen in Son. Het ging meer over de derde helft dan over het zwemmen zelf, en vaak moesten we loten wie er "moest" rijden. Een vriend presteerde het zelfs om alleen zijn zwembroek even onder te dompelen om direct aan de bar te kunnen gaan zitten.
Later, toen de kinderen geboren waren, ging ik vaak met mijn zwager Ton op en neer over de Rooye As. Soms zwommen we midden op de plas en werden we omgeroepen om de baan vrij te maken omdat er een waterskiwedstrijd aan de gang was. Eenmaal ben ik zelfs bijna overvaren door een speedboot. Gelukkig was ik helder (en snel) genoeg om vlug naar de bodem te duiken zodat ik hem rakelings over me heen zag gaan.
Tegenwoordig ben ik weer aan het zwemmen. Ditmaal als therapie in Uden. Tweemaal in de week liggen we met een man of twaalf in het water oefeningen te doen. Iedereen heeft wel iets, de badrand staat vol met rolstoelen en hulpmiddelen. Maar het is gezellig, en het voornaamste, het houd me soepel. In het water kan ik weer lopen en springen. En, niet onbelangrijk, er komen geen speedboten. Want zo snel ben ik ook niet meer.
En net zoals in het "echte leven" heb ik diverse fasen doorlopen in het water. Begin voortgezet onderwijs zwommen we vooral in het kanaal, wat destijds overigens minder schoon was dan het nu is. Later werd dat Hemelrijk, waar je toen nog gewoon over het hek kon klimmen.
Toen ik goed en wel twintig was gingen we op zondagochtend vaak zwemmen in Son. Het ging meer over de derde helft dan over het zwemmen zelf, en vaak moesten we loten wie er "moest" rijden. Een vriend presteerde het zelfs om alleen zijn zwembroek even onder te dompelen om direct aan de bar te kunnen gaan zitten.
Later, toen de kinderen geboren waren, ging ik vaak met mijn zwager Ton op en neer over de Rooye As. Soms zwommen we midden op de plas en werden we omgeroepen om de baan vrij te maken omdat er een waterskiwedstrijd aan de gang was. Eenmaal ben ik zelfs bijna overvaren door een speedboot. Gelukkig was ik helder (en snel) genoeg om vlug naar de bodem te duiken zodat ik hem rakelings over me heen zag gaan.
Tegenwoordig ben ik weer aan het zwemmen. Ditmaal als therapie in Uden. Tweemaal in de week liggen we met een man of twaalf in het water oefeningen te doen. Iedereen heeft wel iets, de badrand staat vol met rolstoelen en hulpmiddelen. Maar het is gezellig, en het voornaamste, het houd me soepel. In het water kan ik weer lopen en springen. En, niet onbelangrijk, er komen geen speedboten. Want zo snel ben ik ook niet meer.
Bekeken: 96, Reacties: 5
Reacties
reageren
27 april 2024, 21:53 uur
Diny
Dat Jij geen water rat bent zal je wel van je Vader hebben dat is ook geen water rat
reageren
27 april 2024, 22:14 uur
Karin
Heb een paar jaar in dat clubje gezwommen. Gezellig was het zeker! Doe ze de groeten... :)!
reageren
29 april 2024, 07:23 uur
Marije
Fijn dat t kan Marcel en je in t water vrij bent
reageren
29 april 2024, 18:56 uur
Sjannie
Toppie dat het kan en je het doet!
Zoveel als mogelijk in beweging blijven, Marcel!
Groetjes!
Zoveel als mogelijk in beweging blijven, Marcel!
Groetjes!
reageren
5 mei 2024, 06:59 uur
Tiny
Ja,ondanks al onze "mankementen" hebben we veel plezier tijdens het zwemmen ,en proberen we ons lijf een beetje soepel te houden.
reageren