Marcel Kanters

Doktertje spelen

06-09-2023

Als kind speelden wij regelmatig doktertje met een aantal kinderen uit de straat. Meestal bij de familie Beks in de huiskamer als we daar het rijk alleen hadden. Maar blijkbaar zag ik er altijd nogal ziek uit. Ik was namelijk altijd de zieke, gepromoveerd tot dokter ben ik nooit. Het was onze manier om te ontdekken wat de verschillen zijn tussen jongens en meisjes denk ik.
Ook later was een medisch beroep niet aan mij besteed. Los van het zelf verwijderen van hechtingen en het plakken van pleisters ben ik nooit gekomen. Bij dieren heb ik wel iets vaker kunnen oefenen. Vaccineren, toedienen van antibiotica of zelfs een big met een breuk hechten gingen me goed af. Maar het meest bijzonder vond ik het assisteren bij keizersnedes van koeien. Prachtig om te zien dat een dierenarts een kalf uit de zijkant van een koe kon krijgen. Gelukkig heb ik altijd goed tegen bloed gekunnen, dat maakte het leven op de boerderij wel wat draaglijker. Ook wel handig trouwens als ik zelf weer eens iets had opgelopen wat gehecht moest worden. Beide onderarmen, een wenkbrauw die helemaal open lag of een gehavende snor. Ik hing soms met touwtjes aan elkaar, en meestal door mijn eigen schuld.
Gisteren heb ik geprobeerd om zelf tandartsje te spelen. Weer zonder resultaat. In een poging gezond te leven had ik net enkele stengels bleekselderij opgegeten, waarvan de restanten nog tussen mijn kiezen zaten. Op mijn werk heb ik echter geen tandenstokers voorradig, dus ik dacht even snel mijn gebit te flossen met het touwtje van een theezakje. Geloof me: nooit doen! Uiteindelijk zat het touwtje vast tussen mijn kiezen en het uiteinde hing uit mijn mond. Geen gezicht en zeker niet fijn. Eenmaal thuis lukte het met een wig tussen mijn kiezen en de vaardige vingers van Yvonne. Een medisch beroep is nog steeds niet aan mij besteed blijkbaar!

Bekeken: 272, Reacties: 7

Blog