Blog
Varkens
06-10-2020
Sommige mensen zijn net varkens. En sommige mensen worden varkens als ze achter het stuur zitten. Ik weet het niet zeker, maar ik behoorde volgens mij niet tot de tweede groep. Maar daar kunnen anderen anders over denken...
Ik zag het dan wel niet altijd even nauw met de verkeersregels, maar volgens mij reed ik wel altijd hoffelijk. Maar met name wegafsluitingen, inrijverboden of parkeerverboden waren eerder een uitdaging dan een belemmering voor mij. ik ben dan ook meermaals vast gereden met mijn auto, maar ook met mijn motor, op plekken waar ik niet mocht komen. Maar ik stopte wel altijd netjes voor het zebrapad, het rode licht (soms zelfs voor oranje) en hield me redelijk aan de snelheid.
Het werd anders als ik op mijn racefiets zat. Ik reed overal zo hard als ik kon, nam voorrang waar ik kon en had schijt aan andere weggebruikers. En waar ik normaal gesproken bijna nooit boos werd kon ik het dan wel worden. Ik heb meermaals automobilisten vervloekt als ze niet deden wat ik verwachtte of wat mij beter uitkwam. En als ze te dichtbij kwamen konden ze een tik op hun motorkap verwachten. Niet dat het me veel opleverde, het was eerder afreageren. En elk jaar werd ik toch wel een keer van mijn sokken gereden. Ik heb diverse littekens overgehouden aan mijn roekeloze gedrag op mijn fiets.
En vandaag kwam ik er achter dat ik met mijn handbike hetzelfde doe. Ik voel me koning op de weg, steek over als het misschien niet meer kan en wurm me overal tussen waar het eigenlijk niet kan. Wellicht speelt ook mee dat ik vind dat rolstoelers altijd voorrang moeten krijgen omdat ze zogenaamd zielig zijn. Ik maak er in ieder geval goed misbruik van.
Maar vandaag had ik dus de eerste keer dat ik echt vloekend rondreed. Eerst kreeg ik geen voorrang van een koeriersbus waardoor ik al geladen op mijn rolstoel zat. En even later werd ik in Erp net voor een kruising ingehaald door een auto die me vervolgens weer afsneed om toch netjes voor de kruising te kunnen stoppen. De dame in kwestie keek maar raar toen ik haar voor lamzak uitschold. En dan had ze nog geluk dat ik niet bij de auto kon want ik zat al klaar om op de auto te slaan. Misschien maar beter van niet ook. Zo zielig zijn die rolstoelers dan immers niet meer...
Ik zag het dan wel niet altijd even nauw met de verkeersregels, maar volgens mij reed ik wel altijd hoffelijk. Maar met name wegafsluitingen, inrijverboden of parkeerverboden waren eerder een uitdaging dan een belemmering voor mij. ik ben dan ook meermaals vast gereden met mijn auto, maar ook met mijn motor, op plekken waar ik niet mocht komen. Maar ik stopte wel altijd netjes voor het zebrapad, het rode licht (soms zelfs voor oranje) en hield me redelijk aan de snelheid.
Het werd anders als ik op mijn racefiets zat. Ik reed overal zo hard als ik kon, nam voorrang waar ik kon en had schijt aan andere weggebruikers. En waar ik normaal gesproken bijna nooit boos werd kon ik het dan wel worden. Ik heb meermaals automobilisten vervloekt als ze niet deden wat ik verwachtte of wat mij beter uitkwam. En als ze te dichtbij kwamen konden ze een tik op hun motorkap verwachten. Niet dat het me veel opleverde, het was eerder afreageren. En elk jaar werd ik toch wel een keer van mijn sokken gereden. Ik heb diverse littekens overgehouden aan mijn roekeloze gedrag op mijn fiets.
En vandaag kwam ik er achter dat ik met mijn handbike hetzelfde doe. Ik voel me koning op de weg, steek over als het misschien niet meer kan en wurm me overal tussen waar het eigenlijk niet kan. Wellicht speelt ook mee dat ik vind dat rolstoelers altijd voorrang moeten krijgen omdat ze zogenaamd zielig zijn. Ik maak er in ieder geval goed misbruik van.
Maar vandaag had ik dus de eerste keer dat ik echt vloekend rondreed. Eerst kreeg ik geen voorrang van een koeriersbus waardoor ik al geladen op mijn rolstoel zat. En even later werd ik in Erp net voor een kruising ingehaald door een auto die me vervolgens weer afsneed om toch netjes voor de kruising te kunnen stoppen. De dame in kwestie keek maar raar toen ik haar voor lamzak uitschold. En dan had ze nog geluk dat ik niet bij de auto kon want ik zat al klaar om op de auto te slaan. Misschien maar beter van niet ook. Zo zielig zijn die rolstoelers dan immers niet meer...
Bekeken: 646, Reacties: 0
Reacties
reageren
Nog geen reacties geplaatst